Op dinsdag 7 oktober vormde de stad Binche niet alleen het decor van de laatste wedstrijd op Belgische bodem, maar ook het eindpunt van de carrière van Adrien Petit, die na vijftien seizoenen in het profpeloton afscheid van zijn supporters heeft genomen.
Het werd een bijzonder emotionele dag voor de 35-jarige Fransman, die tweemaal op het podium stond in Binche–Chimay–Binche, de wedstrijd in de thuishaven van Wanty met haar aankomst op de kasseien van de Grote Markt.
In het bijzijn van zijn familie, vrienden en fanclub kreeg de “bizon van Arras” een warm eerbetoon van zijn collega’s, die bij de start een erehaag voor hem vormden. Petit, de trouwe ploeggenoot, leverde vervolgens nog één keer een sterke prestatie voor zijn teamgenoten tot diep in de finale, waarna hij onder luid applaus voor de allerlaatste keer in zijn carrière de finish bereikte.
Als toonbeeld van opoffering en teamgeest sluit Adrien Petit een carrière af die hem negen profzeges opleverde, talrijke podiumplaatsen waaronder een prestigieuze zilveren medaille op het WK voor beloften, en een schat aan ervaring die hij de voorbije vier seizoenen van Intermarché–Wanty ten dienste stelde.
“Maandag ben ik naar het hotel vertrokken zoals gewoonlijk voor elke wedstrijd. Maar sindsdien word ik overvallen door de ene verrassing na de andere. Gisteravond had onze kok bijvoorbeeld mijn lievelingsgerecht klaargemaakt, stoofvlees, om dit moment te delen met de renners en de staf. En iedereen herhaalde hoe bijzonder dit moment in mijn leven zou zijn.” “Dinsdagmorgen, bij aankomst aan de start, ontdekte ik met veel emotie de aanwezigheid van mijn fanclub: 80 mensen waren speciaal voor mij afgereisd, sommigen van heel ver. Dat raakte me diep. Mijn beste vrienden, mijn familie, mijn vrouw, mijn dochter, mijn trainingspartners… allemaal mensen die me tijdens mijn 15-jarige carrière gesteund hebben.” “Mijn dochter Andrea had mijn bidons gepersonaliseerd, zoals ze wel vaker kleine attenties voor me maakte. In het peloton vertelden verschillende collega’s me ook hoeveel ze me als renner en als mens wisten te waarderen. Vlak voor de start bezorgden ze me een onvergetelijk moment: een erehaag tot aan de startlijn. Dit raakt me diep in het hart.” “Het was altijd mijn taak om te vechten voor positie in het peloton, in dienst van de sprinters. Daarom geeft het me des te meer voldoening om vandaag dit respect te voelen. Ik wist dat het een emotionele dag zou worden, maar niet zó emotioneel. Voor deze gelegenheid had ik dan ook uitzonderlijk mijn UVEX-bril opgezet... om me te beschermen tegen de emoties!” “Ik heb het geluk gehad om vijftien jaar lang van mijn passie te mogen leven, en vele mooie momenten te kunnen beleven. Deze beslissing heb ik goed overwogen, en ik voelde me er helemaal klaar voor om dit hoofdstuk af te sluiten. Ik wilde afscheid nemen in Binche–Chimay–Binche, een koers waar zowel ikzelf als mijn team een bijzondere band mee hebben. Sinds de aankondiging keek ik echt uit naar deze dag. Ik vertrek uit het peloton op een serene manier en met een voldaan gevoel, blij dat ik dit hoofdstuk op zo’n symbolische plek heb mogen afsluiten.”
