“Net als in het wereldkampioenschap van vorig jaar in Wollongong grijp ik net naast de medailles. Maar ditmaal keer ik met opgeheven hoofd naar huis, want ik moet toegeven dat ik simpelweg niet in staat was om te reageren toen Paul Magnier na de laatste bocht zijn eindsprint voor de bronzen medaille inzette. Ik kan nergens spijt over hebben, want ik heb de hele wedstrijd voorin gekoerst. Achteraf gezien was ik misschien zelfs iets te actief bij het reageren op aanvallen, maar niemand kon voorspellen dat het peloton ondanks het hoge ritme gegroepeerd zou blijven achter de vroege vluchters.”
Madis Mihkels Tweet