Op zaterdag 11 oktober heeft Louis Meintjes tijdens het laatste Monument van het seizoen, Il Lombardia, afscheid van het peloton genomen. Op 33-jarige leeftijd sluit de Zuid-Afrikaanse klimmer daarmee een hoofdstuk van dertien jaar als professioneel wielrenner af, waarin hij records voor zijn land en het Afrikaanse continent gebroken heeft, en zijn stempel op de geschiedenis van Intermarché–Wanty in de Tour de France gedrukt heeft.
Een carrière gevormd door de Grote Rondes
Tijdens de twintig Grote Rondes waaraan hij deelnam, eindigde Louis Meintjes drie keer in de top tien van het eindklassement van de Tour de France. Zijn zevende plaats in 2022 is de beste prestatie ooit van zowel een renner van Intermarché–Wanty als van een Afrikaanse renner in de geschiedenis van de Tour. In die editie was hij zelfs dicht bij een ritzege op Alpe d’Huez, waar hij enkel door Tom Pidcock vooraf gegaan werd.
Een Zuid-Afrikaan gesmeed door België
Door in 2021 bij het Waalse team aan te sluiten vond de lichtgewicht klimmer zijn beste niveau terug, dat waarmee hij in 2016 en 2017 al twee keer achtste in de Tour geworden was. Meintjes begon offensiever te koersen en vond na zeven jaar de weg naar succes terug, met winst in de Giro dell’Appennino. In augustus volgde zijn eerste World Tour overwinning, in de negende rit van deVuelta met aankomst op Les Praeres.
Zevende in de Tour de France 2022, tiende in de Vuelta 2022 en achttiende in de Giro 2025: het is in de kleuren van het Belgische Intermarché-Wanty dat Louis Meintjes zijn beste resultaten in de Grote Rondes heeft behaald. En het is eigenlijk ook in België dat zijn Europese avontuur oorspronkelijk begonnen was. Op 18-jarige leeftijd sloot hij als junior aan bij de club van Seraing, waarna hij op zijn twintigste prof werd bij MTN-Qhubeka.
De opkomst van een Afrikaans talent
In 2013 werd hij vicewereldkampioen bij de beloften in Firenze, achter Matej Mohorič, en werd hij daarmee de allereerste Afrikaanse renner ooit die een medaille op een WK op de weg behaalde. Een jaar later werd hij op amper twintigjarige leeftijd Zuid-Afrikaans kampioen, en in 2015 kampioen van Afrika. Zijn eerste successen op het Afrikaanse continent werden gevolgd door overwinningen in Europa, waaronder de eindzege in de Settimana Coppi e Bartali op 21-jarige leeftijd.
Bij Lampre-UAE Emirates groeide Louis Meintjes in 2016 uit tot een vaste waarde in het Tour-peloton en streed hij mee om de witte trui, naast de broers Adam en Simon Yates. In september vertegenwoordigde hij Zuid-Afrika op de Olympische Spelen van Rio, waar hij zevende werd. Een minder succesvolle periode bij Dimension Data leidde hem uiteindelijk naar Intermarché–Wanty, waar hij zijn beste resultaten ooit zou verbeteren.
Un leader respecté et exemplaire
In vijf seizoenen met de World Team maakte Louis Meintjes naam als een gerespecteerde leider — kalm, voorbeeldig en loyaal tegenover zijn ploegmaats, voor wie hij zich zonder aarzelen opofferde. Zo hielp hij Biniam Girmay in de strijd om de groene trui in de Tour van 2024, en recent nog Georg Zimmermann op weg naar de eindzege in de Giro d’Abruzzo.
“Ik ben er heel trots op dat ik dertien jaar lang profrenner ben geweest. Dat was het enige waar ik als kind van kon dromen: goed genoeg worden om van het profpeloton deel uit te maken. Ik dacht niet aan wedstrijden winnen. Alleen al dat niveau bereiken was een enorme uitdaging. Als ik daar nu op terugkijk, en eraan denk hoe moeilijk het was om daar te geraken én er zo lang te blijven, beschouw ik dat als een grote prestatie. Ik heb echt moeten vechten om zover te komen. Ik ben van niets vertrokken en heb mijn eigen pad moeten uitstippelen. Ik moest elke kans grijpen die zich voordeed, zelfs al was het een vlakke koers in Nederland.” “Omdat ik uit Zuid-Afrika kom, heb ik daarnaast ook ontzettend veel tijd ver van huis, familie en vrienden doorgebracht. Die lange weg heeft me veel geleerd en heeft me gevormd tot wie ik vandaag ben. Als ik erop terugblik, maakt dat me trots. Wat ik het mooiste vond, was het proces zelf: doelen stellen, me daarop voorbereiden en alles geven om ze te bereiken. Tijdens mijn carrière heb ik fantastische mensen ontmoet, en ik wil iedereen bedanken die mij onderweg gesteund heeft. Ik heb de kans gehad om mee te strijden voor overwinningen. Soms had ik geluk, soms pech, maar dat alles was in evenwicht. Daarom kan ik nergens spijt van hebben.” “Het niveau in het peloton blijft maar stijgen, en op een bepaald moment besefte ik dat ik niet meer vooraan meedeed. Ik nam risico’s in gevaarlijke afdalingen, alleen maar om in het midden van de groep te strijden, en dat voelde niet meer hetzelfde. Daarom vind ik dat dit het juiste moment is om afscheid te nemen. Mijn aandacht verschuift ook naar mijn gezin. Binnenkort word ik vader en ik wil me volledig inzetten voor die nieuwe rol, zoals ik dat altijd in mijn wielercarrière heb gedaan. Ik kijk er erg naar uit om er te zijn voor mijn vrouw Laura en onze tweeling die op komst is.” “Dit seizoen heb ik veel nagedacht over de toekomst, over vader worden en over het leven na het wielrennen. Het voelde vreemd om afgelopen zaterdag voor het laatst te koersen in Lombardije. Eerlijk gezegd zal het even duren voor ik besef dat ik geen profwielrenner meer ben. Voorlopig richt ik me op mijn gezin en zal ik op een andere manier met sport bezig blijven. Vrienden hebben me uitgedaagd om deel te nemen aan de Andorra Epic, een mountainbikewedstrijd, en ik heb me ook ingeschreven voor de semi marathon van Barcelona. Ik ga de tijd nemen om te kiezen wat ik hierna wil doen, maar ik wil iets nieuws vinden dat me echt enthousiasmeert.”
